Vervolg Er was echter één ding wat mijn vooruitgang tegen hield, mijn verleden, alle oude pijn wat mij onzeker had gemaakt, wat geregeld weer even terug kwam, mij bezig hield. Steeds werd mij verteld dat ik alles wat mij was overkomen, ik los moest laten. Dat was voorbij, was mijn verleden. Makkelijk gezegd, maar dat lukte mij niet. Niet zo vreemd, want waarom moet ik iets loslaten wat als opdracht/leerles in mijn levensboek staat? Alles wat mij was overkomen had ik immers nodig om te worden wat ik nu ben, heeft mij gemaakt wie ik nu ben. Toen ik me dat realiseerde heb ik mijn verleden nog even aangeraakt, ben door die pijn gegaan, en gekeken of er nog iets was wat ik kon veranderen. Wat ik niet meer kon veranderen heb ik liefdevol naast me neergezet. Het verleden mocht niet langer meer voor mijn voeten lopen, maar moet naast mij lopen. Het mocht me niet langer blokkeren in mijn vooruitgang. Ik besefte dat ik zélf de regie heb in mijn leven, ik bepaal. Door andere, maar ook mezelf te vergeven voor gemaakte fouten, zat ik niet langer meer gevangen in mijn verleden. Ik besefte dat ik zelf de sleutel bezit om me te bevrijden van alles wat is geweest. Daardoor begon ik ook meer in het moment te leven, kon ik meer genieten van mijn leven, volgde mijn eigen weg. Al mijn waardevolle lessen, mijn levenservaringen, lopen nu naast mij mee op mijn weg door het leven. Mijn verleden is nu mijn verdienstelijke opleiding. Ik ondervond ook hoe belangrijk het is om de controle los te laten, en niet zo strak gepland te leven. Natuurlijk, ook ik heb verwachtingen, maar ik hoop en wacht in vertrouwen. Omdat niemand vooraf kan invullen voor morgen, zoveel factoren zijn van invloed, er kunnen geheel onverwachts bepaalde situaties ontstaan. Door alles positief te benaderen verlies ik geen onnodige energie, ontspan meer, en geniet van alle onverwachte ontmoetingen, van alle mooie verrassingen die iedere dag "toevallig" op mijn pad komen. Het klinkt misschien vreemd maar ik ben nu ontzettend dankbaar voor mijn turbulente leven, ook voor de hobbels en kuilen die ik ‘nog’ steeds tegenkom op mijn levensweg. Het leven is een grote leerschool, een eindeloze weg, met vallen en opstaan en hard werken om te komen waar ik nu ben. Maar, ik kan nu zeggen door diepe dalen gaan maakt je sterker. Alles geeft me veel geestelijke rijkdom en wijsheid. Dat maakt een gelukkig, en dankbaar mens van mij. Iedere nieuwe dag leer ik weer, iedere dag geniet ik van mijn leven. Natuurlijk is het niet, net zoals met het weer, iedere dag een stralende zonnige dag, maar ik probeer steeds weer van alles iets te maken. Belangrijk is alert blijven, flexibel met alles omgaan, maar vooral te accepteren zonder te verklaren, dat is de kracht in mijn leven. Door mijn turbulente leven ben ik gelouterd door het leven. Ben mijn ervaringen gaan ervaren. Daardoor leerde ik het verschil tussen denken en voelen, en daardoor ontdekte ik weer mijn 'Helder(door)zien', 'Helder-horen' en 'Helder-voelen'. Na mijn 60ste werd ik mij ‘BEWUST’ dat ik meer moest doen met al mijn ervaringen in mijn leven. Realiseerde me dat het belangrijk is om je eigen sporen neer te zetten. Niet in de massa opgaan. Ben in het diepe gesprongen, heb mijn eigen afslag genomen. Daardoor heb ik mezelf ‘met verbazing’ ontdekt.   Liefs, Nellie